خونِ نجات بخش
سه عنصر اساسی فیلم‌های گرین گراس اینجا در بهترین شکلی کنار هم قرار گرفته‌اند: انسان‌های محصور، تعلیق کنترل شده و خون. کاپیتان فیلیپس پتانسیل تبدیل شدن به فیلمی قهرمانانه را دارد اما به جای آن به سه عنصر اساسی گرین گراس وفادار می‌ماند: داستان پُر هیجانِ انسان‌های محصور و ترسیده‌ی کشتی‌ای تجاری که توان مقابله با چهار مرد مسلح را ندارند، رفته‌رفته تبدیل به مجموعه‌ای از تصمیم‌گیری‌های فردی می‌شود که زنده‌ماندن شخص در موقعیت‌های خطرناک را به‌شکل مستقیمی به منش شخصی آنها نسبت می‌دهد. همچون پرواز93 یا یکشنبه‌ی خونین اینجا نیز خونِ دیگران نجات‌بخش است .همچنین ایثار غیرقهرمانه، کاپیتان فیلیپس را به کاتولیکی/ ایرلندی‌ترین فیلم گرین گراس، بعد از یکشنبه‌ی خونین، تبدیل کرده است.
فیلم تبلیغاتی، فیلم سفارشی، قدرت‌نمایی ارتش آمریکا، ...، اسمش هرچه باشد مهم نیست. کاپیتان فیلیپس فارغ از هر اَنگی که بخواهیم به آن بچسبانیم، فیلم درست و خوبی است. تعلیق و کششی اصیل و فکرشده دارد. شخصیت‌پردازی‌هایی که باورپذیر از آب درآمده‌اند و مستندنمایی که راه را برای تخیل هنرمندانه باز گذاشته است.
بازی هنکس فوق العاده است. هنکس، صحنه‌ی نهایی و نمایش شوکی که ناشی از بیرون آمدن از چنین فاجعه‌ای است را چنان با استادی بازی کرده که گویی در حال دیدن صحنه‌ای مستند هستیم نه بازیِ بازیگری شناخته شده.