Spirited Away
شهر ارواح/ هایائو میازاکی/ 2001 :
سینماقصر: گم‌گشتگی. هراس‌انگیز. رازآلود
کیفیت: سرگرم کننده
۲۱ ارديبهشت ۹۴ ، ۱۲:۴۶
۰ نظر
Lucy
لوسی/ لوک بسون / 2014 :
سینماقصر:استفاده از تمام ظرفیت مغز. سریع. بی‌منطق
کیفیت:سرگرم کننده
۲۰ ارديبهشت ۹۴ ، ۱۰:۱۷
۰ نظر
The Lion King
شیرشاه/ راجر آلرز/ 1994 :
سینماقصر:سلطان بودن. اسطوره‌ای. تاثیرگذار
کیفیت: سرگرم کننده
۲۰ ارديبهشت ۹۴ ، ۱۰:۱۰
۰ نظر
The Family
خانواده/ لوک بسون / 2013 :
سینماقصر: خانواده‌ی مافیایی در حال فرار. مهیج. باورپذیر
کیفیت: سرگرم کننده
معرفیِ فیلم خانواده(The Family)
خوشمزه و خوردنی
هرچند که خبری از اصالت لئون یا آنجل‌آ نیست، اما شیوه‌ی پیش‌برد داستان و فیلم‌برداریِ برخی از صحنه‌های فیلم (مثلِ صحنه‌ی پیاده‌شدن مافیا از قطار) و دیالوگ‌نویسی‌ای متکی بر آدم‌های متلک‌پَران، یاد‌آور دوران اوج لوک بسون است. بسون، خوب بلد است موقعیت‌هایی ساده را با صحنه‌های جذاب، رنگ‌ولعاب ببخشد و بیننده را به ادامه‌ی دیدن وا دارد.
خانواده، بیشتر به کارتون شبیه است: فیلم‌نامه‌ی مهندسی شده‌ی دقیقی دارد و بازیگرانی که در نقش‌های‌شان برای‌مان آشنا هستند. با این اوصاف، فیلمِ یک‌بارمصرف، اما سرگرم‌کننده و خوش‌ساختی است. قبولِ این‌که گروهی از مافیا وارد شهری بی‌سر‌وصدا شوند و پلیس‌ها و آتش‌نشان را بُکشند با آر‌پی‌جی به خانه‌ای حمله کنند و همه‌چیز با دخالت و تیراندازیِ دو نوجوان حل شود زیادی دور از تصور است؛ اما همین‌ها در خانواده چندان منطقی و مفرح جلوه داده شده‌اند که به‌راحتی حضور خانواده‌ای را که به هر کس می‌رسند تا حد مرگ کتکش می‌زنند و کسی هم شکایتی ندارد، می‌پذیریم. اُنس و اُلفت‌شان را و حتا غریبی و بی‌کسی‌شان را.
فِردی برای رابرت دنیرو شخصیت تازه‌ای محسوب می‌شود. هرچند دیگر از دست‌مان در رفته چند بار او را در نقش مافیای نیویورکی دیده‌ایم و جلوتر چندین بار همین شخصیت را به سُخره گرفته، اما در خانواده با چیزی میان این دو رویکرد مواجهیم: با ایتالیایی‌ـ امریکایی‌ای که چندان از کرده‌ی خود پشیمان نیست و هم‌زمان دست‌کم گرفته می‌شود و چنان حقیر شده که به هر خفتی تن در می‌دهد. صحنه‌ی فوق العاده‌ی نمایش رفقای خوب در سینما و آن نمای بی‌نظیر از دنیرو که یاد‌آورِ سینما پاردایزوست چنان خوب به دل خانواده نشسته که تصور کسی جز دنیرو را در فیلم غیر‌ممکن می‌کند. با این‌که خانواده به شخصیتی که دنیرو ایفا می‌کند متکی نیست با این حال بسون همان استفاده را از دنیرو کرده که ده‌نمکی از شریفی‌نیا می‌کند.
خانواده همان‌قدر که در اسم و محتوا (حفظ خانواده تنها دغدغه‌ی اصلیِ آدم‌هاست) یک فیلم آمریکایی خوب است در مقابل به شیوه‌ی کمدی‌های خوش‌ساخت فرانسوی ساخته شده و این ترکیب عجیب مثل دست‌پختِ مگی (با بازیِ میا فارویی که گویا قرار نیست پیر شود) هرچقدر هم که از وطن اصلی‌اش دور باشد همچنان خوشمزه و خوردنی‌ست.
۱۶ ارديبهشت ۹۴ ، ۱۱:۲۳
۰ نظر
The Place Beyond the Pines
مکانی آن‌سوی کاج‌ها/درک سیانفرانس/ 2012 :
سینماقصر: میراث پدران برای پسران. ارجاعات سیاسی. کُند
کیفیت: سرگرم کننده
۱۶ ارديبهشت ۹۴ ، ۱۱:۱۸
۱ نظر
S-e-xual Chronicles of a French Family
سرگذشت جنسی یک خانواده‌ی فرانسوی / پاسکال آرنولد و ژان مارک بار / 2012 :
سینماقصر: مشکلات جنسی آدم‌های یک خانواده. برهنه نمایی. کُند
کیفیت: سرگرم کننده
۱۶ ارديبهشت ۹۴ ، ۱۱:۰۲
۰ نظر
The Judge
قاضی/ دیوید دوبکین/ 2014 :
سینماقصر: پیچیدگیِ داشتن پدر. متکی به بازی بازیگران. طولانی
کیفیت: سرگرم کننده
۱۴ ارديبهشت ۹۴ ، ۰۹:۵۴
۰ نظر
A Most Violent Year
خشونت بارترین سال/جی‌سی چندور / 2014 :
سینماقصر: مردی که نمی‌خواهد خلاف کند اما بزرگ شود. فکر شده. کُند
کیفیت: سرگرم کننده
۰۹ ارديبهشت ۹۴ ، ۱۲:۳۷
۱ نظر
Grand Piano
گرند پیانو/ آنجینو میرا / 2013 :
سینماقصر: رازو رمز موسیقی. معمایی. داستان مبتکرانه
کیفیت: سرگرم کننده
۰۹ ارديبهشت ۹۴ ، ۱۲:۳۰
۰ نظر
Jamon Jamon
ژامبون ژامبون / بیگاس لونا / 1992 :
سینماقصر: مرزهای عشق و شهوت. پُر رنگ‌وشور. اروتیک
کیفیت: سرگرم کننده
۰۸ ارديبهشت ۹۴ ، ۰۹:۲۵
۰ نظر